Ktoś z kim jesteś tak naprawdę mówi ci o swoich lękach. O swoich słabościach. Pokazuje swoje ja i nie boi się, że go zostawisz. Swoją drogą jeśli kiedykolwiek mężczyzna powie ci szczerze o swoich kompleksach to znaczy, że jest twój. Że go masz. Że ci ufa. Że wierzy w was.
Mężczyzna trzymający w ustach gorycz niewypowiedzianych słów, nigdy nie będzie w pełni szczęśliwym. Nieprzezwyciężone emocje, skrywane namiętności i pragnienia staja się ciężarem, który niestety wiele osób nosi w sobie przez całe życie. Tylko odważne pokazanie prawdziwej natury i szczerość mogą przynieść prawdziwe ulgę i szczęście.
W związku nie chodzi tylko o zdobycie, ale o zdobywanie, bo kobieta potrzebuje bliskości mężczyzny, a nie świadomości że jest zajęta.
Potrzebowała bezpiecznej przystani czyichś ramion, ale ramion nieszczególnie nachalnych i nie wchodzących w konflikt z jej potrzebą bycia sam na sam ze swoimi dziwactwami. A to było trudne.
To era, w której mężczyzna nie powie,
że przeprasza, że tęskni, że popełnił błąd. To era, w której mężczyzna wzdycha, wzrusza ramionami i mówi "trudno".
Mężczyzna nie jest mocny, dlatego, że opanował inne. Jest silny, gdy zdołał opanować siebie. Ta zdolność, to prawdziwy znak męskości.
Mężczyzna jest jak kapelusz: jeżeli dobrze na niego leżeć, zawsze leży na boku, a jeżeli dobrze na niego patrzeć, zawsze widać nieco tajemnicy.
Kobieta jako urodzony bałwochwalca niszczy męża - bałwana.
Wartość mężczyzny poznasz po tym, jak wykonuje swoje obowiązki.
Na żonę należy wybrać tylko taką kobietę, jaką wybrałoby się na przyjaciela gdyby była mężczyzną. Mężczyznę na męża podobnie.
W moim życiu liczą się nie mężczyźni, lecz życie w moich mężczyznach.
