Pierwszy łyk z kielicha nauk przyrodniczych czyni ateistą – ale ...

 Natura nie jest miejscem do odwiedzenia. To nasz dom. Człowiek, w swej pychnej nieświadomości, zapomina o tym, że nie jest panem, a jedynie częścią tego cudownego, skomplikowanego systemu życia.

 Natura jest niezwykła, posiada nieskończony zasób urody w każdym zakątku świata. Kiedy przyglądam się jej, czuję, że jest to najbardziej inspirujące miejsce na ziemi.

 Kiedy niedźwiedzia uderzy gałąź wtedy ryknie, a kiedy go drzewo przywali - wtedy milczy.

 Gdyby wszystkie małpy potrafiły się nudzić, zostałyby ludźmi.

 Dobra krowa chłopu dzieci chowa.

 Natura nie potrzebuje człowieka, to człowiek potrzebuje natury. Jej piękno nadaje sens naszemu istnieniu, jej siła przypomina o naszej kruchości, a jej bezinteresowność uczy dobroci.

 W naturze nic nie ginie, a wszystko się zmienia, przekształca, ewoluuje, to stwierdzenie odnosi się do wszystkiego bez wyjątku.

 A może dopiero w świecie, który nie zna grawitacji, będzie opadanie na dno godne pogardy?

 Lasy, które najbardziej doceniamy, to te, które nam ocalały. To tam, jesteśmy blisko natury, jej rytmu, harmonii i wiecznej życiowej energii. To dom, który daje nam powietrze, które oddychamy.

 Człowiek nie tkwił w przyrodzie jak gwiaździste niebo, lecz żył w niej jak słońce, które wydobywa swoją moc z niewyczerpalnego źródła, jakie stanowi natura