Eksperci podkreślają, że ADHD u dziewczynek również istnieje, chociaż diagnozowane jest znacznie rzadziej niż u chłopców. Specjaliści sugerują, że czynniki społeczne, w tym wychowanie, mogą mieć wpływ na tę różnicę w diagnozach. W przypadku dziewczynek ADHD może być mniej widoczne lub wręcz zamaskowane ze względu na jego specyficzną manifestację. Niemożność zauważenia tych objawów może negatywnie wpływać na ich zdrowie psychiczne.
ADHD, czyli nadpobudliwość psychoruchowa z deficytem uwagi, to zaburzenie charakteryzujące się nadpobudliwością, impulsywnością i trudnościami w skupieniu uwagi.
Eksperci zauważają, że natężenie tych objawów może różnić się u różnych dzieci. Wbrew powszechnej opinii, ADHD u dziecka może być trudno dostrzegalne, zwłaszcza jeśli chodzi o dziewczynki, których objawy często są zamaskowane. Niektórzy psychologowie twierdzą, że różnice w przejawach tego zaburzenia między chłopcami a dziewczynkami wynikają z tego, że dzieci są wychowywane w sposób, który sprawia, że starają się dostosować do otoczenia.
ADHD: zamaskowane objawy
Zjawisko ADHD często pozostaje niezauważone, zwłaszcza u małych dzieci, ponieważ niektóre ich zachowania są uznawane za typowe dla wieku lub za cechy charakterystyczne dla osobowości. W przypadku starszych dzieci, wiele z nich potrafi tłumić swoje skłonności, co sprawia, że ADHD może nie ujawnić się w sposób typowy.
„Osoby z ADHD bardzo chcą się dostosować do otoczenia, właśnie ukryć swoje cechy ze względu na to, że często doświadczają takiego zawstydzania, np. nadrabiają to ciężką pracą, zmuszaniem się do tego, żeby się skorygować albo bardzo, bardzo starają się zatrzymać to pobudzenie w środku, [...], kosztem takiego niepokoju wewnętrznego” - mówi dr Wenesa Gajos, psychiatra
Sposób wychowania dziewczynek
Częstsze diagnozowanie ADHD u chłopców wynika z tego, że ich objawy często są bardziej widoczne i zauważalne. Chłopcy z ADHD mogą częściej przejawiać nadpobudliwość, impulsywność oraz trudności w skupieniu uwagi w sposób łatwiejszy do zidentyfikowania. W przypadku dziewcząt, objawy te mogą być mniej wyraźne lub bardziej zamaskowane, co utrudnia ich rozpoznanie.
Ponadto, często istnieje pewien stereotypowy obraz ADHD, który skupia się na hiperaktywności i impulsywności, co może sprawić, że subtelniejsze objawy, które często występują u dziewcząt, są łatwiej pomijane lub niezauważane. Z tego powodu, diagnozowanie ADHD u dziewczynek może być trudniejsze i wymagać większej uwagi ze strony specjalistów, którzy muszą być świadomi różnorodności objawów tego zaburzenia.
„Tu jest kilka aspektów, które mogą na to wpływać. Pierwszy to będzie pewnie neurobiologiczny. Dziewczynki są, powiedzmy, nieco mniej ruchliwe, mniej psotne z natury. W związku z tym u nich te cechy nadruchliwości są mniej jaskrawe. Jeśli chodzi o koncentrację, to może być bardzo podobnie, być może dziewczynki częściej się zamyślają... Akurat na tę cechę dużo rzadziej zwracamy uwagę” - wyjaśnia ekspertka.
„ Wychowujemy dziewczynki w taki sposób, że one mają być opiekunkami, że mają się dostosowywać do otoczenia, dbać o innych” - dodała dr Wenesa Gajos.
ADHD: co jeszcze warto wiedzieć?
ADHD to zaburzenie występujące u obu płci, jednak diagnozuje się je częściej u chłopców. Dotyka około 8 procent dzieci i objawy są najbardziej widoczne w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, choć czasami można je zaobserwować już u niemowląt. Szkoła często stanowi moment, w którym pojawiają się trudności i zwraca się uwagę na symptomy ADHD. Aż 65 procent dzieci, które trafiają do lekarza, może mieć problemy z posłuszeństwem i wykonywaniem poleceń. Symptomy ADHD mogą się łagodzić wraz z wiekiem, ale nadal mogą wpływać na zachowanie nastolatków i osób dorosłych.
W leczeniu ADHD często stosuje się terapię z psychologiem oraz leczenie farmakologiczne, które pomagają w zarządzaniu objawami i poprawie jakości życia pacjentów. Również wsparcie ze strony rodziny, nauczycieli i terapeutów odgrywa kluczową rolę w radzeniu sobie z wyzwaniami związanymi z tym zaburzeniem.
