Każdy człowiek, w głębi duszy, jest równocześnie twardym, zawładniętym przez życie realistą i samotnym, tęskniącym za nieskończonością marzycielem.
Kiedy człowiek mówi prawdę, zdarza się, że naraża się na to, że pozostanie sam. Głównie dlatego, że ludzie rzadko chcą słyszeć prawdę.
Kochanie to odwaga. Prawdziwa odwaga. To jest tajemnica miłości, prawdziwej miłości, która zna swoją moc. To jest odwaga mierzenia się z nieistotną przyszłością, nieznana, nieprzewidywalna. To jest odwaga mierzenia się samemu ze sobą, ze swoją samotnością.
Pamiętaj, że jesteś kobietą. To jest twoją siłą. Nie wahaj się kiedy chodzi o osiągnięcie swojego celu. Nawet jeżeli musisz zrobić to samotnie. Właśnie dlatego jesteś śilna.
Ból staje się o wiele mocniejszy, kiedy cierpimy samotnie, bez wsparcia drugiej osoby, która mogłaby nam pomóc. Ale zawsze pamiętaj, że siła jest w tobie.
W drodze własnego serca jest każdy człowiek, choć nie wie o tym, choć sprawy innych ludzi go obchodzą. Wśród tłumu, nigdy nie świadczy o sobie, iż jest samotny, światło słoneczne nie rozświetla tajemnicy jego cienia.
Jestem wdzięczny swojej mądrości, która nauczyła mnie cenić samotność i zrozumieć, jak wiele mniej to boli niż ludzkie towarzystwo.
Szczęście jest tylko prawdziwe, jeśli je dzielimy. Samotne szczęście jest paradoksem, który nie istnieje. Człowiek jest kimś, kto potrzebuje innych, aby być szczęśliwym.
Przyjaźń polega na tym, żeby być cicho razem. Wystarczy dzielić chwile, nie jesteśmy sami. Przyjaźń nie polega na tym, żeby patrzeć sobie w oczy, ale żeby patrzeć razem w tym samym kierunku.
Wolność nie jest wartym dążenia dobra, jeśli zaczyna oznaczać samotność - to jest, swoje odcięcie od miejsca i rzeczy, które są najbliższe naszemu sercu.
Kobieta ma jedno prawo, którym mężczyzna nie dysponuje. Jest tak silna, że może stawić czoła samotności, problemom, a nawet porażce. Przy tym mężczyzna zatraca się w swojej niepewności.
Nie wstydziłem się już niczego, tego niebezpiecznego żalu o roztargnione dni. Nie jestem tchórzem, aby leżeć z podkulonym ogonem i podnosić na Boga psią mordę, mówiąc: Strzeż mnie, Panie, gdyż przypadają mi trudne czasy. Wstydziłem się je, ale teraz już nie. Dni mijają, ja zostaje sam, jest coraz mniej nadziei, ale nie ważne. I jeszcze tyle jest do powiedzenia, ale nie ważne. Droga do nikąd...