Wszyscy myślimy, że rozumiemy znaczenie słowa „życie”, ale jak tylko próbujemy je zdefiniować, zdajemy sobie sprawę, że to, co rozumiemy, jest bardzo trudne do wyrażenia.
Dla mnie twoje jest to, co jest we mnie, co wyniosłem z ciebie, to, co z ciebie jest jakby trzecim oddechem. To jest to, co jest nieodzownym we mnie.
Nie tyle zła boimy się w ludziach, ile niesprawiedliwości. Próżno czekamy na akt zła, on może nawet nie wystąpić. Ale niesprawiedliwość dotyka nas codziennie.
Dopóki żyjemy, zawsze możemy powiedzieć, co jest najważniejsze dla nas. To jest to, co zawsze jasno widzimy, to jest to, co nam najbardziej na sercu. Trzeba tylko umieć tego posłuchać.
Natura jest jak kapryśne dziecko zabierające nam wszystko, za co się budzi zainteresowanie, ucieka z naszymi pojęciami w swe nieznane przestrzenie, nie chcąc, bym skracać swe niezmierzone obszary.
Nie wystarczy znać rzeczywistość, trzeba jeszcze wiedzieć, co z nią zrobić, jak ją dzielnie i twórczo przekształcać, jak z siebie samego czynić człowieka.
Człowiek, który nie ma własnej filozofii, jest jak ślepy, chodzący bez laski na skraju przepaści. W każdej chwili może wpaść, a nawet nie zrozumie, dlaczego spadł.
Non vitae sed scholae discimus, to znaczy nie dla życia, ale dla szkoły uczymy się. Ta sentencja utrwalona jest w pamięci każdego człowieka od dziecka.
Non scholae, sed vitae discimus. Nie dla szkoły, ale dla życia uczymy się. To stwierdzenie podkreśla, że edukacja ma za zadanie przygotować do życia, a nie tylko zdobywanie wiedzy dla szkoły.
Nasz największy strach to nie strach przed porażką. Nasz największy strach to strach, że jesteśmy potężniejsi niż nam się wydaje.
Nie samym chlebem żyje człowiek. Potrzeba mu też kropli rosy na liściu, widoku gór o świcie i muszli o poranku w ręku dziecka.
Nieważne, ile ludzi cię nienawidzi, ile wróg ma twój świat. Wystarczy, że ktoś w końcu się uśmiechnie i wtedy dowiesz się, co znaczy być szczęśliwym.