Wyrwij murom zęby krat
Zerwij kajdany, połam bat
A mury runą, runą, runą
I pogrzebią stary świat! (...)
Trzeba wciąż żywić nadzieję jakąś, wbrew sobie - sobą żywić ją trzeba.
Rozumieją też, że wszystko, co w życiu dobre i przyjemne, pojawia się zazwyczaj czyimś kosztem.
Dla ludzi mam otwarte drzwi, niewiele zabrać można mi. Ale jak ktoś mi da po pysku, oddam z nawiązką. Ja nie Chrystus.
Trzeba sięgać gwiazd, żeby chwytać chmury.