Gdybyśmy widzieli to, co dziedzictwo naszych dusz, jak wiele z nich jest pięknych, czystych, prawdziwych; a niejedną moglibyśmy nawet określić jak całkowicie upodobnioną do istoty, z której wszelkie piękno się wyłania. Byłoby to nasze wieczne szczęście: całe życie trwać w duchowym obcowaniu z istotą tak doskonałą.
Nikt nie jest sprawiedliwy z dobrej woli, tylko z musu, bo sprawiedliwość to nie jest dobro dla jednostki.
Kultura przynosi także zwycięstwo, choć zwycięstwo czasem obniża kulturę.
Przecież powiadam, że się na niczym innym nie rozumiem, tylko na miłości.
Ten który kocha, staje się zaślepiony wobec przedmiotu swojej miłości.
Dobrzy to ci, którzy zadowalają się marzeniem o tym, co źli rzeczywiście robią.
Tylko uczciwe życie jest szczęśliwe.
Miłość – to tęsknota za wiecznym zjednoczeniem z drugą osobą.
Myśleć to, co prawdziwe, czuć to, co piękne,
i kochać, co dobre – w tym cel rozumnego życia.
Dobry przyjaciel jest wielkim darem nieba.
Za największego wroga ludzie mają tego, kto mówi im prawdę.
Przedmiotem miłości jest wieczne posiadanie dobra.