Zostaje Ci wzruszenie ramion - pamiątkowy gest po tym, że umieliśmy latać.
To takie dziwne. Nie każdy, zrodzony do latania, latać potrafi.
... jesteśmy niewolnikami sztuki latania.
Człowiek stworzony jest do pracy jak ptak do latania.
Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.
Być może umiemy latać. Wszyscy. Jak mamy się o tym dowiedzieć, jeśli nie skoczymy z jakiejś wysokiej wieży? Żaden człowiek nie dowie się na co go stać dopóki nie skoczy.
Człowiek opętany ideą latania, staje się jej niewolnikiem.
Żyję ot tak sobie, jak przelotny ptak ze złamanym skrzydłem. Nie mogę pofrunąć dalej.
-No przecież trzeba nauczyć się chodzić, sir, zanim człowiek spróbuje biegać.
– Nie! Nigdy tego nie mów, Tolliverze! Nigdy! Biegaj zanim zaczniesz chodzić! Lataj zanim zaczniesz pełzać! Ale zawsze naprzód! (…) Wszystko albo nic, Tolliverze!
Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają jak latać.
Jeśli pragniesz latać wśród orłów, nie możesz bez przerwy zadawać się z indykami.
Im wyżej szybujemy, tym mniejsi wydajemy się tym, którzy nie potrafią latać.