Jesteśmy jak rzeki - znikamy. Jesteśmy jak wiatry - przeminamy. Jesteśmy jak mgły - ginemy. Jesteśmy jak dni w kalendarzu - kończymy się. Jesteśmy jak sny - zapominamy się. Jesteśmy jak motyle - znikamy w mroku.
Odciął jej skrzydła, uśpił motyle i potłukł duszę.
Tak, jak wszystkie piękne motyle musiała w końcu odlecieć.
Odciął skrzydła, uśpił motyle i potłukł duszę.
Zabijamy wszystkie gąsienice, a potem narzekamy, że nie ma motyli.
moja dusza
jest pożarta
przez robale
którymi byłam
karmiona
w domu
jej miejsce
wypełniły
obślizgłe larwy
które nigdy
nie zamienią się
w motyle