Wszystko, co nas spotyka w życiu, ma swój sens. To, co możemy przyjąć z pokorą, staje się łaską. To, co niezrozumiałe, staje się zadaniem.
Cierpienie to jest największa nauka. To ono uczy nas cierpliwości, wyrozumiałości, pokory, wzrusza nasze serce miłością i współczuciem dla innych, sprawia, że zrozumiemy, jak wielka jest cierpliwość Boga, który patrzy na nasze nędze i nasze grzechu.
Nic nie jest wieczne. Czas nieubłaganie przemija, a wszystko, co widzimy, dotykamy, czujemy, co jest nam bliskie, a co znamy, jest obarczone datą ważności. Ta świadomość powinna uczyć nas pokory, cierpliwości i wyrozumiałości.
Świat to książka, a ci, którzy nie podróżują, czytają tylko jedną jej stronę. Podróże rozbudzają ciekawość, kształtują charakter, a przede wszystkim uczą pokory wobec różnorodności tego, co nazywamy rzeczywistością.
Ból to drogowskaz, który po cichu wskazuje drogę. Nie jest wrogiem, lecz przewodnikiem. Bez niego nie poznalibyśmy prawdziwej radości, prawdziwego szczęścia i prawdziwej miłości. Ból uczy pokory, cierpliwości i empatii.
Cierpienie to najmocniejsza nauka. Uczy nas cierpliwości, milczenia, pokory. To jakby wejście w cienisty las, gdzie na początku nic nie jest zrozumiałe, a później zaczynasz roumieć i widzieć swoje miejsce w życiu.
Cierpienie jest najmocniejszą dyscypliną, która doszlifowuje naszą duszę; jest zgniataczem naszej próżności, ironią naszej dumy, pokojującym balsamem dla naszego serca. Bez cierpienia nie byłoby pokory, a bez pokory nie byłoby mądrości.
Podołaj trudnościom i zrób to tak, by inny człowiek, patrząc na ciebie, poczuł, że wszystko jest możliwe. Jednak pamiętaj, że pokora jest najważniejsza
Mężczyzna musi być błazenem, by zdobyć kobietę, musi stawać się mędrcem, by zrozumieć jej miłość, musi mieć pokorę kościoła, by móc przetrwać jej łaskawość, musi być wojownikiem, by poderwać do tańca jeśli jest wolna, musi być mnichem, by móc szukać jej jeśli jest stracona.
Praca polega nie tyle na wykonywaniu zadań, ile na pokonywaniu pustki. Nie tyle na zdobywaniu wiedzy, ile na zdobywaniu pokory. Nie tyle na osiągnięciu celów, ile na osiągnięciu siebie.
Cierpienie jest nieuchronne. Ale możemy zdecydować, jak na nie zareagujemy: czy przyjmiemy je z pokorą, czy zrezygnujemy. Cierpienie jest wyzwaniem dla ducha.
Natura jest dla nas jak matka, niczego nie bierze, a tylko daje. Uczy nas prawdziwej miłości, służby bezinteresownej, pokory i szacunku dla wszystkich istot.