Życie jest jak jazda na rowerze. Aby utrzymać równowagę, musisz iść do przodu.
Rozumiemy nasze życie do tyłu, ale musimy żyć do przodu.
Ironia życia leży w tym, że żyję się do przodu, a rozumie do tyłu.
Rzucamy się do przodu bez ładu i składu.
Pamiętam tylko, że mam się trzymać lewej.
Życie jest zbyt krótkie, by wciąż stać w miejscu i myśleć co by było gdyby. Idź śmiało do przodu i żyj spontanicznie, bo tak jest najlepiej.
Musimy się skupić na tym, by iść do przodu, zamiast oglądać się za siebie.