Mężczyźni są jak wino. Najpierw muszą dojrzeć, aby stać się najlepszymi. Niektórzy nigdy nie dojrzewają, a ci co dojrzeją, są naprawdę wyjątkowi.
Mężczyzna jest jak wino - im starszy, tym lepszy. Ale jeśli jest niewłaściwie przechowywany, staje się kwasem. To jest prawidłowe zarówno dla mężczyzn, jak i wina.
Mówili: pij wina tylko dobre i z zaufanymi ludźmi. Tak więc, proszę Pana, piję sama.
Wino to poezja zaklęta w butelce.
To, co smakuje specjaliście, niekoniecznie może smakować zwykłemu konsumentowi. I na odwrót.
Jest coś ujmującego, a zarazem niepowtarzalnego w promyku zachodzącego słońca. Dociera do kieliszka czerwonego wina, zahacza o lśniące szkło, następnie muska zewnętrzną warstwę trunku, na której tworzy złocistą poświatę. Powoli zanurza się w głębinie rozkosznych smaków, by w końcu, niczym zmysłowa baletnica, wykonać subtelny piruet na dnie kieliszka.
Można utopić rozum w winie, ale nieszczęścia utopić się nie da.
Czyż może być gorsza profanacja niż przepuszczenie chleba i wina przez swoje trzewia, by następnie wydalić je jako ekskrementy?
Idea nie jest rzeczywistością, idea wina nie jest winem, idea kobiety nie jest kobietą.
Krzyż... chleb i wino... konfesjonał... to tylko symbole.
Gdy zabraknie wiary, krzyż zamienia się w zwykły kawałek drewna, chleb w upieczoną mąkę, a wino w kwaśny sok z winogron.
Odrobina szczerej odrazy może mieć odświeżające działanie, jak cierpkie wino po zbyt słodkim deserze.
Trochę miłości to jak trochę dobrego wina. Nadmiar jednego lub drugiego szkodzi zdrowiu.