Zaniedbasz, to stracisz.

 Jest blada, tajemnicza, jak lilia pływająca pod powierzchnią wody, pomyślał.

 ...jeśli ocalisz komuś życie, jesteś za niego odpowiedzialny.

 Ci, których wróg chwali, pewnie najmniej warci.

 Szukaj możliwości wykorzystania twego"człowieczeństwa".Jeśli ludzie zaniechają poświęcenia się,zmarnieją jako ludzie.

 Zanim ostatnie tchnienie opuści nasze wargi, umiejmy uczynić z tej jednej chwili zakończenie naszego życia.

 Ludzkie oczy z miast gwarnych i lepianek polnychPłyną ku rzęsom jasnej gwiazdy uroczyście;Wiatr, skrzydła rozpostarłszy, po stawach okolnychŚlizga się, z boku na bok chyląc powłóczyście.

 Wszelka teoria jest szara,a zieleni się tylko złote drzewo życia.

 Życie kołem się toczy i wraca do punktu wyjścia.

 Kto sam nie jest w stanie się uratować, nikt inny go nie uratuje.

 Jak strumienie i rośliny, dusze także potrzebują
deszczu, ale deszczu innego rodzaju: nadziei,
wiary, sensu istnienia. Gdy tego brak, wszystko
w duszy umiera, choć ciało nadal funkcjonuje.
Można wtedy powiedzieć:
„W tym ciele żył kiedyś człowiek”.