Potrzebujemy rozmowy jak dobrego jedzenia, a dobrowolnie wybieramy emocjonalna anoreksję. W środku wszystko krzyczy: mów do mnie! obejmij mnie! kochaj mnie! a jedyne co wychodzi z naszych ust, to słowa nie mające żadnego znaczenia.
Domem Irlandczyka jest jego trumna.
Uświadomiona cnota oblicz równie dobrze jak występek.
No proszę, mistrz ciętej riposty. Laski muszą sikać po nogach.
Wypijmy za nasze trumny, zrobione ze stuletniego dębu, który posadzą nasze dzieci!
Wiesz co jest gorsze od płakania w poduszkę? Pustka. Taka chwila, kiedy po prostu siedzisz i wpatrujesz się w niebo, wiesz, że nie możesz nic zrobić i ogarnia Cię to przerażające poczucie bezsilności, które zżera Cię od środka. A Ty nie robisz nic. Po prostu się przyglądasz.
Bladość pokazuje nam, w jakim stopniu ciało potrafi zrozumieć duszę.
Strasznie się boję, że nigdy nie pozwolisz sobie być szczęśliwą.
Kiedy na końcu życia spojrzysz wstecz, zobaczysz, że bardziej od niepowodzeń bolały te momenty, kiedy nie spróbowałaś. Ból porażki jest przemijający, ból z niewykorzystanych szans trwa wiecznie.
Żyjemy w czasach, w których tylko rzeczy zbędne są nam koniecznie potrzebne.
Dwóch świadków trzeba dostać, aby móc bez świadków zostać.
