(…) najbardziej kochamy tych ludzi, te sprawy i te rzeczy, ...

 Ludziom potrzebne jest wykształcenie,
żeby mogli się nawzajem zrozumieć.

 O serce mojej matki, nie świadcz przeciwko mnie.

 Doskonała pamięć i niezawodna logika. A oni myślą że jestem warzywem.

 Niedoskonałości sprawiają, że rzeczy są bardziej interesujące.

 Radość jest potrzebą, siłą i wartością życia.

 Biednym nic z tego nie przyjdzie, że bogaci też zbiednieją.

 Wmawiam sobie, że to był tylko zły sen,
i oddycham. Oddycham po to, żeby się upewnić, że jeszcze żyję, ponieważ
to wcale nie wygląda na życie.

 Odpierwiastkuj się ode mnie ty ilorazie nieparzysty bo jak cię zalgorytmuje to ci zbiór zębów wyjdzie poza nawias.

 A poza tym kim jesteś, żeby być sędzią i sądzić (...).

 Może rzeczywiście dopiero po ciężkim kryzysie człowiek poznaje siebie naprawdę, może trzeba dostać w kość, żeby zrozumieć, czego właściwie chce się od życia.