Czasem widziałam sześć niemożliwych rzeczy na śniadanie, zanim jeszcze zaczęłam jeść tosty!
Wszyscy wierzymy w bajkę, w tę małą piękność, która tkwi w każdym z nas. Bajka jest jak ziarnko grochu, które rośnie i przechodzi przez wiele przeciwności, zanim stanie się piękną kwiatem.
Na świecie nie ma rzeczy, której by nie można było zrozumieć, wystarczy tylko nie przestawać pytać, choćbyśmy mieli te pytania zadawać całymi latami.
Życie jest jak bajka, nie ważne jak długa, ale jak dobrze opowiedziana.
Dopóki ludzie są młodzi, zawsze powinni patrzeć przed siebie, a nie do przodu czy z tyłu. To, co było, nie ma już znaczenia. Ważne jest to, co teraz robią i co planują zrobić w przyszłości.
Wśród tych pól co porasta młody bór, daleko poza stumilowym lasem, tam znajduje się kraina, w której nikt nie jest sam. Tam każdemu marzenia zawsze się spełniają. Tam można wszystko, a dzięki przyjaźni można jeszcze więcej.
Nie niszcz, co piękne, co żywy śpiew wyda, nie dubluj głosem ptaków figlarza; będzie ci lepiej z twą pieśnią, przeminiesz, ale twój śpiew jak ptak (osiągnie) przestworza.
Nie jest ważne, jak wielkie są twoje dziury na skarpetkach. Ważne jest, by skrzynia pełna było złota, życzeń trzy i tym podobne. Bo kiedy skarpetki są duże i serce jest duże, to nic nie jest ważne – importanty ani fajranty.
Na końcu każdej tęczy jest zawsze jakiś skarb. Wystarczy tylko uwierzyć, że on tam jest, a potem zacząć go szukać. Bo magię można znaleźć wszędzie, nawet w najmniejszym, zwykłym kamieniu. Wystarczy tylko spojrzeć na niego odpowiednimi oczami.
Dzisiejsze wyjątkowe chwile są
tylko jutrzejszymi wspomnieniami.
