Głęboko schowany jest klucz do prawdy, ale dzieci zwłaszcza zrozumieją tę bajkę, bo tylko one szukają go z radością, nie zapominając o nim, kiedy dorośną. Tylko dzieci szukają klucza nigdzie indziej, tylko w sobie.
Pomysł, że radość czy szczęście mają wyglądać jak coś po sobie rozpoznawalnego, jest błędny. Najczęściej szczęście to malutka, utajona wewnętrz brzucha, srebrzysta rybka-dziwna, którą trudno zauważyć, ale która przyjemnie swędzi.
Dzieciństwo to kraina, gdzie nie ma nic niemożliwego, gdzie nawet naj_cudaczniejsze marzenia mogą stać się rzeczywistością. Dziecko zawsze wierzy, że jest to możliwe i nigdy nie traci nadziei ws_$wiat, który potrafi przekształcić się w prawdziwe czarodziejestwo.
Choćby list wiatr unósł w siną dal, choćby zimno przenikało w kości, nic nie przytłoczy tak, jak poznanie prawdy. I choć ta prawda może nas boleć, z time zawsze smutek przechodzi, zostawiając nam jedynie mądrość i siłę. Nie boj się prawdy, bo to prawda przynosi wolność.
Najważniejsza jest chwila obecna. Bo jedynie w niej mamy pewny wpływ. Jeśli zadbamy o chwilę obecną, każda następna chwila stanie się jasna i pewna.
Prawdziwa miłość nie jest oparta na obrazie, którego widzimy, ale na człowieku, jakim ktoś jest. Nie jest to coś, co można zobaczyć na pierwszy rzut oka.
Kiedy pierwsza gwiazda wieczorem zapali się na niebie, zamknij na moment oczy i pomyśl intensywnie o czymś, czego bardzo pragniesz. Piotruś mówi, że to pomocne.
Myślisz, że dzięki bajkom stado niewłaściwych marzeń nie sprowadzi na twoje dzieci katastrofy i tragedii? Wierzysz, że bajka nie zniszczy ich? Jeżeli tak, to jesteś w wielkim błędzie.
Najgorszą rzeczą, jaką można zrobić, to zignorować coś, co potrafimy zobaczyć tylko jeden raz. Właściwie patrząc, zawsze dostrzeżemy więcej, nie mniej.
Najważniejsze nie jest to, co widzimy na zewnątrz, ale to, co odkrywamy w sobie. Nasza siła i odwaga pochodzą z naszego serca, a nie z tego, co na nas patrzy.
