Nie niszcz, co piękne, co żywy śpiew wyda, nie dubluj głosem ptaków figlarza; będzie ci lepiej z twą pieśnią, przeminiesz, ale twój śpiew jak ptak (osiągnie) przestworza.
Cuda, cuda ogłaszamy, kto bajkę zna ten wie, gdzie niewinne stworzenia, żyją w świecie pełnym marzeń. Niechaj serce wam podpowie, gdzie ten biały królik bieży.
Zawsze będzie istniała magia dla tych, którzy umieją na nią patrzeć. Nawet w najciemniejszych czasach, nawet wtedy, kiedy cały świat wydaje się przeciwko tobie.
Życie to nie bajka, ale nie oznacza to, że nie możemy w nie wierzyć. Bajka jest nie tylko dla dzieci, ale dla nas wszystkich. Pamiętaj, że każdy z nas ma w sobie odrobinę czarodzieja, który potrafi czynić cuda.
Czyż nie jest lepiej, żeby dzieciom wyrosły z głowy różne dziwactwa, zanim tu, w prawdziwym życiu, opadną one na ich ramiona ciężarem nie do uniesienia?
Nigdy nie jesteś za stary, by być młodym.
Niestety, nikt nie pocałuje cię w czoło i powie, że jest wróżką, która spełnia życzenia. Twoje przekonania decydują, czy coś jest prawdziwe czy nie. Ty decydujesz, ile rzeczywistości jesteś w stanie znieść. Ile prawdy możesz znieść, zależy tylko od twojej wytrzymałości.
Ja prawie pół godziny mogę wyobrazić sobie wszystko. A ty? - Tuż przed snem. Ale to jest rzadkie.
W głowie zawsze gdzieś mieszkała bajka, choć nie każdy potrafi znaleźć do niej klucz. Gdzieś w nas zawsze jest coś magicznego, coś, co nie musi, ale bardzo chce uwierzyć w cuda.
Zrozumiał, że prawdziwe szczęście nie jest tam, gdzie jest zawsze świeżo malowane, śmieje się słoneczko i czerwienią się jabłka; prawdziwe szczęście jest tam, gdzie ktoś nas kocha.
