Nie możemy popełniać tego samo błędu, co dorosłi, i przestawać wierzyć w cuda. Magiczne myślenie bawi, inspiruje i daje nadzieję, a to są prawdziwe cuda, które dzieją się każdego dnia.
Po co mam głowę na karku, jeżeli nie mogę sobie wyobrażać rzeczy, których nie ma. Wyobraźnia jest narzędziem, które pozwala rozpalić iskrę nadziei, gdy wszystko inne splącze się w mrok.
Na prawdziwych mistrzów poznajemy po tym, że nie uciekają od najcięższych zadań. Próbują. Toczą bój. Przegrywają. Ale nie poddają się. To jest magia bajki.
Przeżyjmy razem dobrą i złą pogodę, bo prawdziwa miłość nie polega na patrzeniu na siebie nawzajem, ale patrzeniu razem w tym samym kierunku.
W głowie zawsze gdzieś mieszkała bajka, choć nie każdy potrafi znaleźć do niej klucz. Gdzieś w nas zawsze jest coś magicznego, coś, co nie musi, ale bardzo chce uwierzyć w cuda.
Bajka to klucz do nieodkrytych pokoi naszej duszy. Może nas poprowadzić przez mroki niewiadomego, zapewniając nam schronienie, pouczenia, a nawet pocieszenie.
Człowiek jest duży nie przez to, co ma, nie przez to, kto jest, ale przez to, czego pragnie. Oczy mierzą odległość, serce – pragnienie, a myśl – cel.
Ale jeśli chcesz, możesz odejść, a ja i tak cię nie zapomnę, pamiętam wszystkich, którzy odeszli.
Nie ma takiej rzeczy, której pacanka nie mogłaby zrobić. Jest silna, odważna i pełna determinacji. Porównajmy to do twojej sytuacji, zawsze jest wyjście, zawsze jest coś, co możesz zrobić.
Bajka to droga do krainy, gdzie wszystko jest możliwe. Miejsce, gdzie magia jest tak samoczynna jak oddychanie. Tam żadna rzeczywistość nie jest pewna, a marzenia przyjmują formy rzeczywistości. Każdego z nas bajka czaruje na swój sposób, dodając kolorów naszej szarości dnia codziennego.
