Cudów nie ma. Głupi potrzebują nieustannie skrajnych dowodów, że to, co już się zdarzyło, zwyczajnie miało miejsce. Mądrzy próbują zrozumieć, jak to możliwe, że właśnie ten żeglarz przetrwał, pomimo wszystko.
Ładnie nam, moja droga, nie jest; ale dlaczego by nas miało być źle? Podejrzane. No cóż, porzucimy tę ziemię jak zgniłe jabłko. Jaką nam zaszkodzi? Cóż, będziemy szli, gdzie nam dobrze będzie.
Bajka to kraina, gdzie nawet śmietana jest miła. Gdzie marzenia ważą nie więcej niż piórko, a dobrze wiedzą o tym chociażby wróble. Gdzie ludzie idą spać z uśmiechem, a poranne słońce przynosi odrobinę nadziei.
Mówiłam ci, że nie wszystko da się zrozumieć, nie wszystko ma swój sens, nie wszystko jest sprawiedliwe. Ale, choć nie jesteś w stanie zrozumieć, musisz zaakceptować świat, jaki jest.
Czyż nie jest lepiej, żeby dzieciom wyrosły z głowy różne dziwactwa, zanim tu, w prawdziwym życiu, opadną one na ich ramiona ciężarem nie do uniesienia?
I pamiętaj, pokonasz połowę przeciwności, jeżeli z otwartym sercem podchodzisz do codzienności. I nic Cię nie złamie, jeżeli będziesz samym sobą i nie pozwolisz by inni Cię zmienili.
Życie jest jak bajka. Nie liczy się jej długość, ale wartość. Najważniejsze to zrozumieć, że każdy człowiek tworzy swoją własną historię, której jest jedynym prawdziwym bohaterem.
Ważne jest, aby otworzyć oczy, ponieważ najprawdziwsze rzeczy są niewidoczne. Słuchaj głosu serca, bo tylko ono zna prawdę. Wiara w cuda sprawia, że stają się one rzeczywistością.
Prawdziwa miłość nie polega na romantycznych chwilach spędzonych razem, ale na życiu pełnym zrozumienia i przyjaźni, mimo przeciwności losu.
Gdyby człowiek był zawsze cnotliwy, życie było jak bajka. Słuchały jeżyki, bawki i kusaki. No i oczywiście, szary lud. Bajka to jedyna prawda, reszta to kłamstwo.
