Czyż nie jest lepiej, żeby dzieciom wyrosły z głowy różne dziwactwa, zanim tu, w prawdziwym życiu, opadną one na ich ramiona ciężarem nie do uniesienia?
Nie ważne jak smutne mogą wyglądać rzeczy, zawsze wierzę, że coś dobre w końcu się przydarzy. Może to nie jest logika, to jest nadzieja.
Dostojność nie zależy od tego, jak wysoko jesteśmy, ale od tego, jak wysoko latają nasze marzenia. To jest prawdziwa mądrość, którą powinniśmy zrozumieć.
Kiedy zgłębiasz lekturę bajki, niespodziewanie odkrywasz, że każda historia jest jak zwierciadło ludzkiej duszy. Głęboko schowany świat uczuć, pragnień i marzeń ujawnia się pod postacią wyrafinowanych metafor i obrazów, które stają się kluczem do zrozumienia naszej natury.
Szczęśliwy ten, kto potrafi docenić bycie kochanym na tyle, aby zapomnieć o swej chowającym się cierpieniu i zrozumieć, jak piękna jest prosta radość bycia z innymi.
Bajki nauczyły mnie, że nawet w najciemniejszym mroku zawsze jest iskierka nadziei. Że miłość jest silniejsza od wszelkiego zła i może pokonać każdą przeszkodę. I choć bajka zawsze się kończy, jej przesłanie pozostaje w nas na zawsze.
Mężczyzna nie jest wielkim mężczyzną, o ile nie zrozumie, że ręka jest dużo niż splot mięśni, połączonych kośćmi. Musi zdać sobie sprawę z tego, że dłoń jest cudownym narzędziem, o tyle delikatnym i silnym jednocześnie, o ile umie ją używać.
To jest dziwaczejstwo wszelkich dziwactw: oceniać kogoś za to, jak wygląda, zamiast skupiać się na tym, kim jest naprawdę.
Nieważne, jak mały jesteś, jeśli masz talent i wiedzę, możesz zrobić dużo. Istotne jest to, co zrobisz ze swoim życiem.
Pamiętaj o tym, co powiedział ci Szewczyk Dratewka: Nie wymagaj od świata, żeby był sprawiedliwy wobec ciebie, kiedy taka sama niesprawiedliwość wobec innych ci nie przeszkadza.
