Bajki nauczyły mnie, że nawet w najciemniejszym mroku zawsze jest iskierka nadziei. Że miłość jest silniejsza od wszelkiego zła i może pokonać każdą przeszkodę. I choć bajka zawsze się kończy, jej przesłanie pozostaje w nas na zawsze.
Choćby nie wiem jak marnie i niewidocznie ktoś na tym świecie żył, zawsze jest bohaterem jakiejś opowieści - zazwyczaj swojej własnej.
Czuje się, że na świecie coś się wydarzyło, coś, co wcześniej wydawało się absolutnie niewiarygodne, a staje się zrozumiałe i prawdziwe. To magia. To czarodziejstwo. Cud, który jest udziałem każdego. Dla niektórych jest to coś do zniesienia, dla innych do podziwienia, dla jeszcze innych do zrozumienia.
Nie możemy popełniać tego samo błędu, co dorosłi, i przestawać wierzyć w cuda. Magiczne myślenie bawi, inspiruje i daje nadzieję, a to są prawdziwe cuda, które dzieją się każdego dnia.
Lepiej jest być przyzwoitym żabą niż nieznośną księżniczką, nawet jeśli tak właściwie jesteś trochę z obu.
-Olaf, ulepiła Cię Elsa?
-Tak, a co?
-Wiesz gdzie ona jest?
-Tak, a co?
-Możesz nas do niej zaprowadzić?
-Tak, a co?
Życie jest dość skomplikowane, bez dodawania dodatkowych komplikacji. To jest nauka, którą musimy zrozumieć.
W pogoni za szczęściem nie można zapomnieć o spokoju, bo szczęście to spokój serca, a nie gromady złota i srebra.
Prawdziwa miłość nie polega na tym, abyśmy wzajemnie na siebie patrzyli, ale abyśmy wspólnie patrzyli w tym samym kierunku.
Marzenie jest życzeniem wypowiedzianym przez serce.
