Dopóki ludzie są młodzi, zawsze powinni patrzeć przed siebie, a nie do przodu czy z tyłu. To, co było, nie ma już znaczenia. Ważne jest to, co teraz robią i co planują zrobić w przyszłości.
Nigdy nie jest za późno, by być tym, kim chcę, a na pewno nie jest za późno do bycia szczęśliwym. Zawsze jest czas, by kochać, by żyć i rosnąć.
Przeżyjemy, póki w nas żyje dziecię. Gdy dziecię w nas umrze, umrzemy my. A dziecię w nas żyje, póki w nas żyje bajka.
Niektóre rzeczy, kiedy znikają, znikają na zawsze. Ale niektóre mogą, mogą na chwilę zniknąć i wrócić. Nagle i nieoczekiwanie, tak jak w bajce.
Puchatek czuł, że powinien powiedzieć Kłapouchemu coś pocieszającego, ale nie wiedział co. Więc zamiast tego postanowił go przytulić.
Choćby list wiatr unósł w siną dal, choćby zimno przenikało w kości, nic nie przytłoczy tak, jak poznanie prawdy. I choć ta prawda może nas boleć, z time zawsze smutek przechodzi, zostawiając nam jedynie mądrość i siłę. Nie boj się prawdy, bo to prawda przynosi wolność.
Czasami najmniejsi, wydawałoby się najsłabsi, okazują się być najmocniejsi. Dlatego, że prawdziwe przymioty serca nie zależą od rozmiarów i siły fizycznej.
Nigdy nie przestawaj śnić, bo marzenia są drogą do wolności. A jeśli zdarzy Ci się stracić drogę, nie trać nadziei - zawsze znajdzie się jakaś gwiazda, która przewodniczyć Ci będzie w ciemności.
Szczęśliwy ten, kto potrafi docenić bycie kochanym na tyle, aby zapomnieć o swej chowającym się cierpieniu i zrozumieć, jak piękna jest prosta radość bycia z innymi.
- A jeśli pewnego dnia będę musiał odejść? - spytał Krzyś, ściskając Misiową łapkę. - Co wtedy?
- Nic wielkiego. - zapewnił go Puchatek. - Posiedzę tu sobie i na Ciebie poczekam. Kiedy się kogoś kocha, to ten drugi ktoś nigdy nie znika.
