Przeżyjemy, póki w nas żyje dziecię. Gdy dziecię w nas umrze, umrzemy my. A dziecię w nas żyje, póki w nas żyje bajka.
Bajki nie są prawdziwe - nie dlatego, że nas uczą, że smoki nie istnieją, ale dlatego, że uczą nas, że smoki można pokonać.
Gdziekolwiek jest dziecko, które czyta, tam jest złote światło. Gdziekolwiek jest dziecko, które myśli, tam jest nasza nadzieja.
Życie jest jak bajka, nie ważne jak długa, ale jak dobrze opowiedziana.
Bajki są jak magia, której nie da się objąć umysłem. Są jak sny, które rozświetlają ciemność nocy. Bajki to uśmiech dziecka, które pierwszy raz widzi tęczę. Bajki są jak łzy, które spływają po naszych policzkach, gdy poruszają nasze serca. Bajki są jak miłość, której nie da się opisać słowami.
Szczęśliwy ten, kto potrafi docenić bycie kochanym na tyle, aby zapomnieć o swej chowającym się cierpieniu i zrozumieć, jak piękna jest prosta radość bycia z innymi.
Nie chodzi o to, gdzie jesteś, ale kto jest z tobą. Nie chodzi o to, co masz, ale co możesz z tym zrobić. Bajka zaczyna się w momencie, gdy zaczynamy wierzyć, że jest możliwa
-Nawet nie wiem co to miłość.
-Ej to łatwe. Ja wiem.
Miłość to... jak bardziej się
martwisz o kogoś niż o siebie.
Wiesz co się robi, jak życie dołuje?
Mówi się trudno i płynie się dalej.
Wiesz co się robi, jak życie dołuje? Mówi się trudno i płynie się dalej. -Gdzie jest Nemo? (2003)
