- A ty jak się masz? - spytał Puchatek.
- Nie bardzo się mam - odpowiedział Kłapouchy. - Już nie pamiętam czasów, żebym jakoś się miał.
Gdyby człowiek był zawsze cnotliwy, życie było jak bajka. Słuchały jeżyki, bawki i kusaki. No i oczywiście, szary lud. Bajka to jedyna prawda, reszta to kłamstwo.
Dopuki masz śmierć za sobą, każdy kto cię spotka, weźmie cię za zwycięzcę, bo ludzie od zawsze boją się tego, co nieznane. W ich oczach jesteś jak Król - bo tylko Król w każdym dniu staje oko w oko ze śmiercią.
Przyjaźń jest jak gwiazdy. Nie zawsze ją widać, ale zawsze jest obecna. A gdy ktoś potrzebuje pomocy, staje się jasniejsza, umacniając nas i napełniając serce ciepłem.
Gdy dorosłe człowiek przestaje wierzyć w czarodzieje, widzi tylko cebulę, kiedy dziecko znajduje piękny kryształowy glob. Podziwiaj świat dziecinnym okiem, bądź otwarty na magię, która nas otacza.
Byli i będą na świecie tacy, którzy będą się na ciebie uśmiechać. Ale tylko jeden człowiek może dać ci szczęście. To jest ta sama osoba, która czeka na ciebie. Pamiętaj, miłość, prawdziwa, ma w sobie dużo magii. Ale aby odkryć jej siłę, musisz wierzyć w jej istnienie.
Bajka to nie tylko historia o królewiczach, czarodziejach i krasnoludkach. To przede wszystkim promień prawdy skrywający się w największym z ogromu malowniczych scenariuszy świata.
Głęboko schowany jest klucz do prawdy, ale dzieci zwłaszcza zrozumieją tę bajkę, bo tylko one szukają go z radością, nie zapominając o nim, kiedy dorośną. Tylko dzieci szukają klucza nigdzie indziej, tylko w sobie.
Na prawdziwej miłości nie zasypia się jak na pierniku, prawdziwa miłość to ciężka praca, na co dzień. Do prawdziwej miłości trzeba dorosnąć. Prawdziwa miłość to rozmowy do białego rana o wszystkim i o niczym, to walka, to radość, to smutek, to wsparcie. To, że na zawsze będziesz miał kogoś kto Cię doceni takim jakim jesteś.
Ach, wy, dorosłych! Nie rozumiecie nigdy niczego sami i dzieciom jesteście dosyć męczący ze swoimi wyjaśnieniami.
