Królewiczu, nie po to dano ci koronę, aby królować. Dano ci ją, aby dla swoich ludzi ciężko pracować. Moc nie jest w koronie, ale w sercu, które bije dla innych.
Popatrz na swoje życie i zobaczysz bajki, które były prawdziwe. Popatrz na swoje życie i zobaczysz, że to ty nosisz szklane pantofelki.
Głęboko schowany jest klucz do prawdy, ale dzieci zwłaszcza zrozumieją tę bajkę, bo tylko one szukają go z radością, nie zapominając o nim, kiedy dorośną. Tylko dzieci szukają klucza nigdzie indziej, tylko w sobie.
Gdzieś daleko, na granicy świata, za siedmioma lasami, siedmioma rzekami, siedmioma górami i siedmioma morzami leży bajeczne królestwo, w którym wszystko jest możliwe, marzenia stają się rzeczywistością, a szczęście jest na wyciągnięcie ręki.
Dzieciństwo to kraina, gdzie nie ma nic niemożliwego, gdzie nawet naj_cudaczniejsze marzenia mogą stać się rzeczywistością. Dziecko zawsze wierzy, że jest to możliwe i nigdy nie traci nadziei ws_$wiat, który potrafi przekształcić się w prawdziwe czarodziejestwo.
Pamiętaj, że wszystko co jest dobre, jest możliwe. Jeśli Czarownica potrafiła zamienić jabłko w dynię i myszy w konie, to i ty potrafisz uczynić z marzeń rzeczywistość. Wystarczy w to uwierzyć.
Pamiętaj, że prawdziwy junak nie jest ten, kto nie zna strachu, ale ten kto potrafi go pokonać
Pamiętajcie, dzieci: czarodzieje i wróżki, to są tylko bajeczki. Ale jeśli ktoś, zna magiczne słowa: „dzień dobry”, „proszę”, „przepraszam”, „dziękuję”, może on stworzyć rzeczy niesamowite, a nawet spełnić cud.
Nie, nie, to nie moje serce, które znam Złote usta i białe różyczki, to nie ta, którą kocham Tylko zaś do grobu mnie wiodło, mójem dzieckiem trzeba było wrócić z powodu biedy swojej niewinności, teraz ona jest w moim sercu, i jest w nim miłość wieczna.
Widziałem rzeczy, których wy nie widzieliście. Widziałem ogień stalowych fabryk, które zapalały się na brzegu Orionu. Widziałem promy błyszczące w ciemnościach u bram Tannhäusera. Wszystkie te chwile zgubią się jak łzy w deszczu. Czas umierać.
