Nie od dzisiaj wiadomo, że w bajkach tkwi mądrość, której nie sposób przekazać na żadne inne sposoby. Są niczym lustro, w którym odzwierciedla się prawda o nas samych, o świecie i o ludzkiej naturze.
Prawdziwa miłość to nie te wielkie duchowe uniesienia, ale proste codzienne czynności, pełne ciepła i troski. To właśnie z nich buduje się najpiękniejsze uczucie na świecie.
Nie niszcz, co piękne, co żywy śpiew wyda, nie dubluj głosem ptaków figlarza; będzie ci lepiej z twą pieśnią, przeminiesz, ale twój śpiew jak ptak (osiągnie) przestworza.
Na dobre i na złe, twój najwierniejszy sojusznik na tym świecie jest twoja własna wyobraźnia.
I mówił sobie w duchu, że choćby ludzie mieli miliony dróg, gdzie czeka na nich przygoda, to każdego czeka swoja własna bajka. I że trzeba ją przeżyć aż do końca, na dobre i na złe.
Wierzcie we swoje marzenia, a one prędzej czy później muszą się spełnić. Jeżeli nie tu i teraz, to kiedy indziej, gdzie indziej.
Nieważne, jak mały jesteś! Ważne, jak wielką rzecz potrafisz zrobić. A bajka... Często to, co jest najmniejsze, staje się najważniejsze.
Gdyby człowiek był zawsze cnotliwy, życie było jak bajka. Słuchały jeżyki, bawki i kusaki. No i oczywiście, szary lud. Bajka to jedyna prawda, reszta to kłamstwo.
Przyjaźń jest jak gwiazdy. Nie zawsze ją widać, ale zawsze jest obecna. A gdy ktoś potrzebuje pomocy, staje się jasniejsza, umacniając nas i napełniając serce ciepłem.
Możemy latać, ale musimy uwierzyć w to na sto procent. Nie wystarczy o tym marzyć.
