Czasami dorosłym trudno jest zrozumieć, że najzwyklejsza bajka może mieć ogromny wpływ na kształtowanie charakteru małego człowieka.
Zawsze znajduje się droga, ale nie zawsze się na nią wchodzi. Wszystko zależy od tego, czy ktoś ją pokazał, czy ktoś ją oznaczył, czy ktoś zaprosił na nią, albo czy ktoś na nią zepchnął.
Ale wystrzegaj się ludzi, którzy nie cenią muzyki i kwiatów. Ci, którzy nie kochają ani jednego, ani drugiego, są zdolni do najgorszych zbrodni.
Bajki mają magiczną moc. Otwierają przed nami drzwi do świata, w którym możliwe jest wszystko, co tylko potrafi wymyślić nasza wyobraźnia. One uczą, inspirują, dają nadzieję. Pokazują, że nawet najtrudniejsze problemy można pokonać. Bajki prowadzą nas krok po kroku przez labirynt życia, pouczając w subtelny sposób.
Nigdy nie zapominaj, co jesteś. Reszta świata na pewno nie zapomni. Użyj tego jako zbroi, a nigdy nie można cię zranić.
Pamiętaj, że najważniejsze jest wewnętrzne piękno, spójrz na siebie sercem, a nie oczami. Poza tym, nie ma rzeczy niemożliwych, jeżeli się dostatecznie starać. Trzeba tylko w to uwierzyć.
Prawdziwe dzieła sztuki - a do takich zaliczam dobre bajki - są jak lustro. Odbijają to, co w nas najpiękniejsze, co najbardziej ludzkie.
Wszystko ma swoje dobre strony, nawet śmierć, bo nie ma na świecie lepszego sposobu na pozbycie się tęsknoty i kłopotów.
Pomysł, że radość czy szczęście mają wyglądać jak coś po sobie rozpoznawalnego, jest błędny. Najczęściej szczęście to malutka, utajona wewnętrz brzucha, srebrzysta rybka-dziwna, którą trudno zauważyć, ale która przyjemnie swędzi.
Szczęśliwy ten, kto potrafi docenić bycie kochanym na tyle, aby zapomnieć o swej chowającym się cierpieniu i zrozumieć, jak piękna jest prosta radość bycia z innymi.
