Najsilniejszy jest zawsze ten, kto ...

 Choćby ta ziemia gnać miałaZa mną szczękami kajdanówNawet w żywot najdalszy:Muszę trwać przy mojej wierze,Bo ona mnie jedna strzeże,Słońce nadzieją roznieca,Słońcem w męczeństwie oświeca...I to jest moja poetycka drogaUczynić z życia poemat dla Boga.

 Kiedy Bóg wypędził z raju Adama i Ewę, ofiarował im na pocieszenie modę,

 Gdzie Bóg jest na pierwszym miejscu, tam wszystko jest na swoim miejscu.

 Bóg umieścił w człowieku to, czym człowiek może się z Bogiem porozumieć, tym jest jedynie miłość. Nie przez zasługi, nie przez prace, jedynie przez miłość jesteśmy zbliżeni do Boga.

 Chroń, Panie, wątłą mojej duszy zieleń,Od podeptania i martwych spopieleń,Abym wśród życia Ostatniej WieczerzyCzuł jej aromat balsamiczny, świeży.

 Bogu, co boskie, cesarzowi, co cesarskie. A co ludziom?

 Bóg nam daje życie, ale rządzi światem diabeł.

 Ciszę musisz mieć w sercu. Jeśli ją odnajdziesz, znajdziesz też Boga.

 Jesteśmy podobni do pielgrzymów, których nie męczy wędrówka przez pustynię, ponieważ ich serca zamieszkały już w Świętym Mieście.

 Bóg nie jest dużo bardziej niż my, ale jest więcej, nie jest wyżej, ale głębiej. Jest naszym domem, z którego zostaliśmy wygnani i do którego tęsknimy.