Od głupich sam się człek ...

 Pobożna modlitwa jest jakby złotą drabiną sięgającą do nieba, po której wchodzi się do Boga.

 Ciszę musisz mieć w sercu. Jeśli ją odnajdziesz, znajdziesz też Boga.

 Czasem trzeba skoczyć w pustkę. Tylko wtedy dajemy Bogu szansę na interwencję.

 Ja wiem, Bóg daje tyle, skoro tylko można to pomieścić. Tyle miłosierdzia, ile grzechu. Tyle dobra, ile złego. Niemal tak, jakby stworzył jeszcze jedno niebo, do którego wstępuje człowiek zanurzony w bożym miłosierdziu.

 Bóg, mówiła, jest jak osoba, na którą patrzysz przez okno. Nie zawsze jesteś go świadom. Ale on patrzy na ciebie nieprzerwanie.

 Jak zwie się wasza boleść sroga? - Nie mamy Boga! Brak nam Boga!

 Wołasz Boga, On często schodzi po kryjomuI puka do drzwi twoich, aleś rzadko w domu.

 Religia to nie tylko kościół do którego człowiek idzie okazyjnie, aby się pomodlić; religia to świat, w którym trzeba stale żyć.

 Z pewnością nie jest to najgorsza modlitwa, gdy człowiek stoi przed Bogiem w milczeniu.

 Bóg nie jest człowiekiem, żeby miał kłamać, ani synem człowieka, żeby miał żałować. Czyż On coś mówi, a potem tego nie spełnia? Albo coś obiecuje, a nie wypełnia?