Człowiek potrzebuje Boga tak, jak ...

 I błagali wszyscy Boga z wielką wytrwałością.

 Bóg w swoim miłosierdziu jest jak deszcz, który pada na każdy dach, na każdą kłosławą łąkę, który łagodzi suszę, tęsknotę każdego serca ludzkiego. Jednak nie każde serce jest jak gleba, która ten deszcz przyjmuje z wdzięcznością, która pozwala mu przemienić się w zboże dające plon.

 Bóg jest miłością, a kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg w nim. A my poznaliśmy miłość, jaką Bóg ma ku nam.

 Bóg nie jest twórcą cierpienia, jest twórcą najpiękniejszych dzieł. Stwórca nie przysyła nam tragedii, daje nam siłę, by je przezwyciężyć. Wiara w to jest fundamentem naszego szczęścia.

 Człowiek planuje, Bóg wymazuje.

 Droga do nieba prowadzi przez wypełnianie codziennych obowiązków na ziemi.

 Zwracając się do Boga myślami i modlitwą, opuszczamy niejako świat i silą skupienia pragniemy przebić Niebo

 Chrystus obrał tak bardzo ostatnie miejsce, że nikt nie mógł Mu go odebrać.

 Bóg nigdy nie daje nam jakiegoś wyzwania, którego nie możemy pokonać. Najważniejsze to nie stracić wiary i wytrwałości, bo tylko te dwie rzeczy prowadzą nas do zwycięstwa.

 Nie chodzi o mówienie o Bogu. Trzeba Nim żyć.