Być i pokornym, i dumnym ...
Być i pokornym, i dumnym w duchu wiary znaczy: przeżywać to, że wobec Boga jestem niczym, ale Bóg jest we mnie.
Kiedy mówię, że wierzę w Boga, nie mówię tego z obowiązku religijnego, ale dlatego, że doznaję głębokiej radości z perspektywy szerszego spojrzenia, które mi daje ta wiara.
Jeżeli Bóg istnieje w świadomości ludzi, to dokąd uda się po ich samozagładzie?
Bo myśli moje nie są myślami waszymi ani wasze drogi moimi drogami.
Widzisz, jak spieszą pasterze; - nikt nie szuka Chrystusa idąc krokiem opieszałym.
On głodnych nasyca dobrami, a bogatych z niczym odprawia.
Poznaj siebie, a poznasz Boga. Boga poznasz na tyle, na ile się poznasz. Modlitwa nie polega na dużo mówić, ale na dużo kochać.
O Panie, jeśli darzysz mnie życzliwością, racz nie omijać Twegosługi.
Mało wiedzy oddala od Boga. Dużo wiedzy sprowadza do Niego z powrotem.
Bóg jest miłością, a przez uczestnictwo w tej miłości stajemy się objawieniem Boga w świecie. Poza tym uczestnictwem nie możemy znać Boga.
Nolite iudicare, et non iudicabimininie sądźcie, a nie będziecie sądzeni.