Po to, aby umocnić i ...

 Dla wierzących, Bóg jest na początku; dla fizyków, Bóg jest na końcu wszystkich refleksji. Dla pierwszych, Bóg jest przedmiotem wycieczek i pielgrzymek; dla drugich, on jest celem badania. Dla pierwszych, Bóg to twierdza, dla drugich, Bóg to granica.

 Bóg nie zasiadł na rubieżach naszej nauki - rubieżach zawsze prowizorycznych - ani nie służy za "zapchajdziurę" naszych naukowych niedostatków.

 Bóg go stworzył, więc powinien uchodzić za człowieka.

 Nic tak nie przeraża człowieka nowoczesnego jak perspektywa istnienia Boga.

 Religia jest jak płonąca lampa w ciemnym pokoju naszych doświadczeń.

 Woda nie jest po to, aby ją pić - inaczej Bóg nie soliłby tak wielkiej jej ilości.

 Bóg jest bogaty w miłość do człowieka, pragnie go silniej, niż on sam siebie. Swoją miłością Bóg stwarza człowieka, swoją miłością wybawia go, swoją miłością przenosi go do wieczności.

 Ale Ty, o Panie, tarczą moją jesteś i chwałą moją, Ty moją głowę podnosisz.

 Bóg nie jest daleko od żadnego z nas: w nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy.

 Jesteśmy podobni do pielgrzymów, których nie męczy wędrówka przez pustynię, ponieważ ich serca zamieszkały już w Świętym Mieście.