Poza Kościołem nikt nie będzie zbawiony.
Silną twierdzą jest nasz Bóg,Dobrą tarczą i bronią.
Niczym nienaruszona uwaga jest modlitwą.
„Nigdy” to słowo, którego słucha Bóg, kiedy chce się pośmiać.
Otóż rozumienie człowieka zmienia się z czasem, pogłębia się również świadomość człowieka. Pomyślmy o czasach, kiedy dopuszczalne było niewolnictwo albo bez problemu dopuszczano karę śmierci. A zatem wzrastamy w rozumieniu prawdy. Egzegeci i teologowie pomagają Kościołowi w procesie dojrzewania jego sądów. Także inne nauki i ich ewolucja wspomagają Kościół w tym jego wzroście w rozumieniu. Pewne drugorzędne normy i przepisy kościelne, niegdyś skuteczne, dziś utraciły wartość i znaczenie. Wizja doktryny Kościoła jako monolitu, którego należy bronić bez najmniejszego niuansu, jest błędna
Kto chce Bogu napisać list, musi go zaadresować do człowieka, w którym On mieszka.
Ludzkie pragnienie jest owocem pragnienia Bożego.
Lapis super lapidem non reliquentur hickamień na kamieniu tu nie pozostanie.
Wierzyć znaczy nie tylko wznosić oczy do Boga i uwielbiać go; trzeba jeszcze umieć patrzeć na ziemię ludzkimi oczami Chrystusa.
Modlitwa nigdy nie będzie przeżytkiem. Jest to bowiem ten rodzaj nawiązywania łączności, który nie jest naszą własnością.
