Kto nie wyciąga swych rąk ...

 Nie z tronu, lecz z krzyża będzie Chrystus wszystko do siebie przyciągał.

 Przeto czy jecie, czy pijecie, czy cokolwiek innego czynicie, wszystko na chwałę Bożą czyńcie.

 Jakże piękne są oblicza zrozumienia Boga, którego miłość została opuszczona a mimo to kocha, którego miłość zostaje odrzucona, a mimo to daje, który jest zapomniany, lecz nie zapomina, który jest zdradzony, ale mimo to jest wierny.

 Kto służy Bogu, z upodobaniem będzie przyjęty, a błaganie jego dosięgnie obłoków.

 Bóg jest miłością, a ten, który trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg - w nim.

 Nie jestem w stanie uwierzyć, że ten wszechmocny Bóg, który mógłby stworzyć każdą duś na nowo, zamiast tego zdecydował się użyć piękna, które stworzył wcześniej, i przekazywać je dalej. Z dna na dzień, z pokolenia na pokolenie.

 Gdy się patrzy przez pryzmat Boży, nie widzi się przypadków.

 Kiedy mówię, że wierzę w Boga, nie mówię tego z obowiązku religijnego, ale dlatego, że doznaję głębokiej radości z perspektywy szerszego spojrzenia, które mi daje ta wiara.

 My, chrześcijanie, jesteśmy być może jedyną biblią, którą świat jeszcze czyta.

 Każde słowo Boga w ogniu wypróbowane, tarczą jest dla tych, co Doń się uciekają.