Umierać to być pieprzonym przez Boga. Będzie rozkosznie.

 Skoro zaufałem Bogu, to On mnie poprowadzi najlepszą z możliwych dróg.

 Wstrętne dla Pana są usta kłamliwe,
lecz w prawdomównych ma upodobanie.

 Opłakuję coś, czego nigdy nie miałam. Co za absurd. Rozpacz z powodu przeklętych nadziei, przeklętych marzeń i oczekiwań.

 Pan podnosi duszę i oświeca oczy, daje zdrowie, życie i błogosławieństwo.

 Kto wierzy w Jezusa Chrystusa, nie musi umierać samotnie.

 Człowiek Boży musi chodzić po ziemi, bo przez ziemię idzie się do nieba.

 Ten, kto się modli, wiąże niebo i ziemię.

 Bóg nie wymaga od nas, abyśmy zrozumieli Ewangelię; On sam jest jej treścią. On chce, żebyśmy Mu zaufali, żebyśmy pognali za Nim, nie pytając o drogę.

 Bóg nie jest daleko od każdego z nas. W Nim bowiem żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak powiedzieli także niektórzy z waszych poetów: 'Jesteśmy bowiem z Jego rodzaju'.

 Bóg jest miłością, a miłość, która żyje w Bogu, chce być w duszy człowieka, aby w nim żyjąc, czyniła go podobnym do Boga.