Tam, gdzie jest miłość, tam jest również Bóg.

 Niektórzy mówią, że Bóg jest jedynie efektem naszej wiary, że stworzyliśmy go, aby nam pomógł. Lecz ja uważam, że jest wręcz przeciwnie. To Bóg jest twórcą naszej wiary, a my jedynie przywiązujemy do niego ludzką postać.

 Modlić się to próbować uświadomić sobie obecność Boga i z tą świadomością dać Mu odpowiedź. To próba wzniesienia umysłu i serca do Boga.

 Wybaw mnie, Panie, od człowieka złego, od męża bezprawia uchroń mnie.

 Pan zachowuje wiernych, a odpłaca z nawiązką tym, którzy wyniośle postępują.

 Modlitwy nie zmieniają świata,ale zmieniają ludzi, a ludzie zmienia ją świat.

 W mojej głowie odzywa
się stare porzekadło: z czego śmieje się Bóg? Odpowiedź:
z ludzkich planów.

 Czasami Bóg wysłuchuje próśb, których nawet nie umiemy sformułować.

 Ten, kto się modli, wiąże niebo i ziemię.

 Bóg i diabeł są u władzy; są nie tylko ideą, ale też egzystencją. Bóg jest cel, a diabeł jest drogą.

 Bóg cierpliwy jest, nie chce zagłady grzesznika, lecz aby się nawrócił i żył. Nie zorza duszę, nie przynagla, nie narzuca. Oczekuje. Zwraca się do wolności człowieka. Cierpliwie czeka. Pełen miłości. Nie zmęczony miłością.