Bóg jest, a mimo to ludzie sądzą, że trzeba Go ...

 Chociażbym chodził ciemną doliną,
zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną

 Być i pokornym, i dumnym w duchu wiary znaczy: przeżywać to, że wobec Boga jestem niczym, ale Bóg jest we mnie.

 Od przegranej orężnej bardziej przeraża upadek ducha u ludzi. Wątpiący staje się mimo woli sojusznikiem Boga.

 Kto modli się z wiarą, poddaje siebie i swój los Bogu.

 Bóg karze nie człowieka, ale grzech.

 Poprzez naszą sztukę zwać się możemy wnukami Boga

 Bóg nie jest daleko od żadnego z nas, albowiem w nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy, jak niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Jesteśmy bowiem i my jego plemieniem.

 Krzyż nie jest niczym niemożliwym, jedynie tylko czymś nadludzkim.

 Droga do poznania Boga prowadzi przez wspólnotę ludzi.

 Pismo Święte Starego i Nowego Zakonu przestrzega nas przed kłamstwem. Czynią to i Święci, mówiąc, że nawet dla uratowania świata całego od zagłady nie należałoby kłamać. Choćby nawet przez kłamstwo można z piekła uwolnić potępionych i wprowadzić ich do nieba, nie wolno by nam było tego uczynić. (...) Choćbyśmy mogli kogoś uchronić od śmierci kłamstwem, nie wolno by go popełnić. (...) Dla ocalenia życia i majątku nie wolno zasmucać Boga, bo życie i majątek trwają do czasu, a Bóg i szczęśliwość duszy trwać będą na wieki.