Kiedyż nam Pan Bóg wrócić z wędrówki dozwoli I znowu ...
Kiedyż nam Pan Bóg wrócić z wędrówki dozwoli
I znowu dom zamieszkać na ojczystej roli.
Śmierć może być pocałunkiem Boga.
Wszystko można znieść, gdy się wierzy, że Bóg nas nie opuszcza, a nadzieja, że zawsze przychodzi świt po ciemnej nocy, jest najcenniejszym darem duszy.
Ty Panie widziałeś moją krzywdę, wymierz mi sprawiedliwość.
Człowiek planuje, Bóg wymazuje.
Lapis super lapidem non reliquentur hickamień na kamieniu tu nie pozostanie.
Panie, to moja praca, a zdarzenie Twoje,Raczyż błogosławieństwo dać do końca swoje!
Kto poznaje siebie, poznaje Boga.
Kiedy przyjmuje się śmierć w duchu wiary i kiedy całe nasze życie jest nastawione na dawanie siebie, tak iż w końcu z radością i dobrowolnie składamy je w dłonie Boga - wówczas śmierć przeistacza się w spełnienie życia.
Bóg jest jak ocean, jesteśmy jak krople. A kochanie Go to jak zanurzenie się w tym oceanie, po czym kropla staje się oceanem. Czym jest w tym zoll scenariusza? Morze życia nie jest łagodne. To jest trudne, ale Bóg prowadzi nas przez nie.
Modlitwa i samotność czynią człowieka świętym.