Droga do nieba prowadzi przez wypełnianie codziennych obowiązków na ziemi.
Z mego życia poemat - dla Boga.
Bóg jest tak wielki, że nie możemy Go pojąć, a mimo to jest tak mały, że mieszka w naszych sercach.
To Chrystus Pan stwarza wśród nas wspólne więzy, uświęca je, ożywia i błogosławi naszą dobrą wolę.
Uważam, że Bóg zrodził się z marzeń człowieka.
Dla katolika nie może istnieć neutralność. Pan Bóg też nie jest neutralny.
Nie my kochamy biednych, lecz Chrystus; Chrystus kocha ich przez nas, ponieważ chce być cieleśnie blisko nich.
Bóg jest miłością. Kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim. Nie tyle my umieliśmy pokochać Boga, ile to on umiłował nas i posłał swego Syna jako ofiarę przebłaskawczą za nasze grzechy.
Bogowie jedno wznoszą, drugie przewracają.
Droga człowieka do Boga - na tym najbardziej stromym odcinku - nazywa się: samotność.
