Ból i smutek jest twórczy, a twórczość daje poczucie zdrowia.

 Ból staje się o wiele mocniejszy, kiedy cierpimy samotnie, bez wsparcia drugiej osoby, która mogłaby nam pomóc. Ale zawsze pamiętaj, że siła jest w tobie.

 Ból, który się nie kończy, staje się przyzwyczajeniem. Człowiek może przywyknąć do wszystkiego- do najcięższych cierpień, do najcięższych strat, do najgłębszej beznadziei. Ból staje się częścią ciebie, twoim identyfikatorem, twoim ja.

 Ból jest nieuniknioną częścią życia, ale cierpienie jest opcją. Kiedy zrozumiesz i zaakceptujesz tę prawdę, Twój umysł będzie wolny.

 To uczucie, gdy mówisz, że jest ok,
gdy Cię pytają, a tak naprawdę ból Ci rozrywa serce.

 Ból jest nieuniknionym elementem życia. Najważniejsze to nauczyć się żyć z nim, nie pozwolić mu pokonać naszej woli. Ból jest tym, co sprawia, że jesteśmy silniejsi, nie słabsi.

 Ból jest nieunikniony, ale cierpienie jest opcją. Nie możesz kontrolować bólu, ale możesz kontrolować swoje myśli, które przekształcają ból w cierpienie.

 Nie ma bólu, pomyślałem nagle, jest tylko potrzeba, bezlitosna potrzeba.

 Człowiek cierpi nie z powodu, że rzeczy są skomplikowane. Cierpi, bo oczekuje, że są proste.

 Czasami człowiek musi się zranić, żeby zrozumieć, jak dużo boli. To jedyna lekcja, której nauczyć się nie można na błędach innych.

 Ból jest jedynym dowodem na to, że jeszcze żyjemy. Ból to nasza wewnętrzna obrona przed zobojętnieniem. Ból to nasz sprzymierzeniec, nie wróg. To on działa jak barometer, kontroluje nasz stan emocjonalny, fizyczny i psychiczny.