Tak łatwo można zniszczyć, to co układało się przez lata. Ludzie odchodzą w mgnieniu oka, i chociaż wywołują mnóstwo bólu gdy odchodzą, wspomnienia zostaną zawsze, nawet jeśli bardzo będziemy chcieli o nich zapomnieć.
Cierpienie jest gwarantem prawdy, nie da się go udawać. To jest to, co czyni człowieka autentycznym. To jest to, co daje życiu sens. Bez cierpienia, wszystko byłoby puste i bez znaczenia.
Słowami też można dotykać. Nawet czulej niż dłońmi.
Nie dzwoń do mnie...! Nie pisz ...!
NIE CZEKAJ...!!!
Ja tam wolę być nieszczęśliwy, niż pozostawać w stanie fałszywej, kłamliwej szczęśliwości, w jakiej tu się żyje.
Cierpienie jest tylko wtedy pożyteczne, kiedy skłania nas do refleksji, bo bez refleksji człowiek jest jak strzała, która nigdzie nie trafia.
Nie wiem, kim jestem, ale cierpię, gdy zostaję zniekształcony, oto wszystko.
Cierpienie jest jak przebudza się naszą świadomość, jak uderzenie młotem, które chociaż boli, otwiera nasze zmysły na rzeczywistość. Tak więc niektórzy ludzie mogą potrzebować cierpienia, żeby się obudzić.
Cierpienie przypomina nam o wielkości naszej duszy. Istnieje, żebyśmy nie zapomnieli o naszym celu. Jest jak kompas, który prowadzi nas do mądrości.
Cierpienie jest rodzajem przestrzeni, w której nasza uwaga skupia się na obecnej chwili i odzwierciedla naszą egzystencję. Gdy cierpimy, jesteśmy w pełni świadomi naszej nędzy, a ta świadomość stanowi podstawę do przemiany cierpienia w miłość.
Cierpienie jest jednym z silniejszych nauczycieli w życiu. Bez cierpienia, nie dowodzimy się prawdziwej siły i wytrwałości, nie poznajemy naszych prawdziwych osób. Bez cierpienia, nie jesteśmy w stanie prawdziwie docenić radości i szczęścia, które życie nam przynosi.
