Obojętność i lekceważenie często wyrządzają więcej krzywd niż jawna niechęć.
Bo przemijanie to cierpienie i to cierpienie także przemijanie, to przemijanie twojego cierpienia jest podobne do krótkiego bólu, jak płomień świeci, nawet jeśli jest krótkotrwały, cała jego istota przemija.
Nic tak nie niszczy człowieka
od środka, jak udawanie, że
wszystko jest dobrze.
Życiem można się bawić do czasu, kiedy to ono nie zacznie bawić się nami.
Tylko cierpienie kształtuje bohaterów, tym samym nawet na krześle cierpienia można stać się bohaterem.
Cierpienie jest najpotężniejszym nauczycielem życia. Od niego uczymy się cierpliwości, wytrwałości i mocy. Nie ma takiej nauki, która mogłaby dać nam więcej mądrości niż doświadczenie bólu.
Cierpienie to najmocniejsza nić, która przewija się przez naukę, twórczość i miłość. Bez niego nie ma głębi, nie ma autentyczności, nie ma prawdy.
Ludzie przychodzą, ludzie odchodzą. Wiemy o tym, ale za każdym razem, gdy się to zdarza, jesteśmy zaskoczeni. To jedyna rzecz w naszej egzystencji, której możemy być pewni, ale często łamie nam serce.
W życiu przychodzi taka chwila, w której brakuje Ci kogoś tak bardzo, że chciałbyś wyjąć Go ze swoich snów, aby go uścisnąć.
Cierpienie jest największą szkołą, której lekcje pozwalają nam dostrzec prawdziwą wartość życia. W momencie bólu człowiek zdobywa siłę do przetrwania i zdolność do dostrzeżenia piękna codziennego dnia mimo odczuwanego cierpienia.
