Święci żyją swoim własnym czasem.

 Kiedy jesteś szczęśliwy, nie zauważasz upływu czasu. Kiedy jesteś smutny, czas wydaje się nieskończony. Ale prawdziwa sztuka polega na zrozumieniu, że zawsze mamy ten sam czas.

 Święci żyją swoim własnym czasem.

 Czas jest rybą, której nie widać w błeźniącej tafli rzeki, czasem myślimy, że uchwyciliśmy go, ale on wymyka się i znika w głąb wód, zanim zdążymy zamknąć dłonie.

 Czas jest najważniejszą rzeczą, jaką możemy posiadać. Możemy kupić wiele rzeczy, ale nie możemy nigdy kupić więcej czasu.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego wody dwa razy, bo woda, którą dotknąłeś, przepłynie dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.

 Jeśli boisz się przyszłości, to martwisz się o teraźniejszość w chwili obecnej.

 Grunt nie przywiązywać się do niczego. Do czego się przywiążesz, to chciałbyś zatrzymać. A zatrzymać w życiu nie można nic.

 Czas jest jak teatr, tylko spektakl jest zawsze nowy, kurtyna podnosi się na kolejne sceny naszego życia, a my jesteśmy aktorami, chociaż nasze role mogą się zmieniać.

 Czas jest nieskończony jak droga w nieskończoność. Co byśmy nie robili, czy to zły czy dobry uczynek, czas to zapamięta. Czas jest jak lustro, odbija nawet najmniejsze nasze ruchy.

 Czas jest najcenniejszym zasobem, który posiadamy, ponieważ jest nieodnawialny. W tej drodze, która nazywamy życiem, każda minuta jest darem, nieodwołalnie przemijającym, wykorzystajmy go mądrze.