Był kiedyś świat, który znaliśmy, ale poszedł naprzód.

 Czas jest najbardziej cennym zasobem, którego nie można odzyskać. Nauczyć się go szanować to prawdziwa sztuka życia.

 Czas leczy rany.

 Czas śpi za moimi plecami, ale nie lubi robić tego w tajemnicy. Musi mi przypominać o sobie; sypie mi na głowę piaskiem z swojego zegara klepsydry, szeleści w kalendarzu, mówi: tutaj, patrz jak płynie. A ja patrzę.

 Ważne jest tylko to, co robimy z naszym czasem. Kochać, cierpieć, myśleć. Reszta to tylko puste milczenie. Panie, ten czas, który nam dałeś, czas naszego życia, jest zbyt krótki. Możemy go stracić, nie zdając sobie z tego sprawy. Możemy go zmarnować, nie zwracając uwagi. Ale czas to jest życie. A życie to jest w naszych sercach. Tylko Ty, Panie, możesz nam dać więcej czasu, więcej życia.

 Czasem odkrywamy, że czas, który nam się wydawał stracony, był tym najcenniejszym. Czas jest jak rzeka - nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ płynąca woda, którą dotknąłeś, pójdzie dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.

 Czas to najdoskonalszy z nauczycieli. Przekształca uczniów w mistrzów, nadając im mądrość zapłatą za doświadczenie, a wtedy nawet najmroczniejsza chwila staje się cenną lekcją

 Czas, który gubimy, nigdy nie znajdziemy. Czas nie zatrzymuje się dla ciebie, nie czeka na ciebie, ale chodzi z tobą. Każda chwila jest bezcenna i niepowtarzalna.

 Czas krótki, niepewny, świętość daleka, czyń, co czynisz.

 Czasu nie można zatrzymać. Nie można go także odzyskać. Czas, którego nie wykorzystaliśmy, jest na zawsze stracony. W związku z tym jedynym właściwym podejściem do czasu jest taki, aby korzystać z każdej chwili maksymalnie efektywnie.

 Czas jest naszym najcenniejszym zasobem, którego nie można kupić za żadne pieniądze. Każda minuta, której nie wykorzystamy na coś wartościowego, jest minuta stracona na zawsze. Nigdy nie powinniśmy zapominać, że czas to coś, czego nie można odzyskać.