
Czas krótki, niepewny, świętość daleka, czyń, co czynisz.
Czas krótki, niepewny, świętość daleka, czyń, co czynisz.
Nie ma nic trwalszego od chwili. Wszystko przemija, a jedno pozostaje: teraz. Teraz jest wieczne, nieskończone i jedynie realne. Teraz jest jedynym czasem, w którym naprawdę żyjemy.
Dobrze tak nie pamiętać, naprawdę. Każdemu polecam amnezję na starość.
Czas jest tym, co mierzy, nie to, co mierzone; jest to, co przepływa, nie to, co przepływne; jest to, co trwa, nie to, co trwałe.
Czas jest najcenniejszą rzeczą, jaką możemy posiąść, ale zbyt często o tym zapominamy. Przemija, nieubłaganie, a my, zamiast go doceniać, często go marnujemy na rzeczy nieistotne.
Gdy umiem mówić, jestem mocniejszy. Gdy umiem słuchać, jestem jeszcze mocniejszy. Ale gdy umiem rozumieć, jestem najsilniejszy i czas nie ma dla mnie znaczenia.
I już wiem, że trzeba nauczyć się odchodzić. Od ludzi. Od tego, co nas niszczy, co nam nie służy. Od miejsc przykrych i niezrównoważonych. Ale należy także dawać szanse w innych miejscach. Otwierać siebie z klucza. Przed kolejnymi sercami. Czasem po to, żeby dostać po mordzie. A czasem po to, by zaznać raju na ziemi.
Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ przepływająca woda będzie już dalej. Cieszmy się więc każdym momentem, który życie nam daje.
Nie mierzę swojego życia latami. Mierzę je chwilami i wszystkim, co robię, by te chwile sprawiły, że czuję się żywy. Chwile, które przekraczają granice. Nie chcę osiągnąć pięknego końca. Chcę piękna bez końca.
Czas jest najważniejszy zasób, którego nie możemy odzyskać, niezależnie od ilości pieniędzy. Dlatego też warto go docenić, cenić i wykorzystać jak najefektywniej.
Czas jest najbardziej nieocenionym z zasobów ludzkości, najrzadszym ze skarbów, dlatego warto wykorzystywać go mądrze, warto kochać, cenić co dnia i uczyć się na błędach.