Czas – najlepszy sędzia.

 Czas to nieobecne ziarno, z którego rośnie cały świat. Nie można go zatrzymać, nie można go zapanować. Czasu nie można kupić, można go tylko przeżyć. Nie ma sensu go tracić, bo go nie odzyskamy.

 Czas jest krótki dla tych, którzy świętują, ale dla tych, którzy cierpią, wydaje się nieskończony. Czas jest zatem względny i różni się dla każdego człowieka.

 Czas jest najbardziej cennym zasobem, którego nie można odzyskać. Nauczyć się go szanować to prawdziwa sztuka życia.

 Czas to najdoskonalszy z nauczycieli. Przekształca uczniów w mistrzów, nadając im mądrość zapłatą za doświadczenie, a wtedy nawet najmroczniejsza chwila staje się cenną lekcją

 Kochać człowieka, to znaczy mieć czas, nie śpieszyć się, być obecnym dla niego.

 Czas jest bardzo wolny dla tych, którzy czekają, bardzo szybki dla tych, którzy się boją, bardzo długi dla tych, którzy smucą się, bardzo krótki dla tych, którzy świętują. Ale dla tych, którzy kochają, czas nie istnieje.

 Czas jest płynącym strumieniem, w którym znikają zdarzenia, tylko po to, by pojawić się w innym miejscu i czasie. Mijają dni, miesiące, lata, ale to co było, nigdy nie przestaje istnieć, tylko zmienia formę i miejsce.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tego samego wody dwa razy, bo woda, którą dotknąłeś, przepłynie dalej. Ciesz się każdą chwilą życia.

 Wszyscy mamy tyle samo czasu, 24 godziny na dobę, a jednak jedni zdają się mieć zawsze duży czas, a inni zawsze za mało. Najważniejsza różnica polega na umiejętności gospodarowania czasem, która jak żadna inna wpływa na sukces człowieka.

 Czas to bezcenny skarbiec naszego doświadczenia, zasobów, darów i talentów. To nieoceniona siła, która może zmienić nasze życie, jeśli tylko nauczymy się ją szanować i wykorzystać. Czasu nie można zwielokrotnić, ale z pewnością możemy powiększyć jego wartość, wybierając mądrze to, co robimy z każdą chwilą.