
Życie jest przecież...dosyć bolesną formą spędzania czasu.
Życie jest przecież...dosyć bolesną formą spędzania czasu.
Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego zrobione jest życie. Lecz nie zapominaj, że nie możemy odzyskać straconego czasu. Czas jest jak rzeka. Nie możemy dotknąć tych samych wód dwukrotnie. Ponieważ woda, której dotknęliśmy, przepływa już dalej i nigdy nie powróci. Czas przepływa niewzruszenie, jak rzeka.
Czas jest tym, czego najbardziej nam brakuje, mimo że w rzeczywistości jest to jedyna rzecz, która jest naprawdę nasza.
Czas to nie to, co mija, ale to, co nadchodzi.
Często mówimy, że czas leci, rozmyślając o przemijaniu. Ale czy kiedykolwiek zatrzymałem się, aby pomyśleć o tym, ile godzin, minut i sekund otrzymuję do życia każdego dnia? Chwile, które są mi dane, to nieodzowna część mojego istnienia, bez której nie mógłbym istnieć.
Czas to najważniejsze dobro, które może być nam dane. Możemy go marnować, ale nie możemy go odzyskać. Gdy go stracimy, stracimy wszystko.
Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, bo prąd, który przepłynął, nigdy nie przepłynie ponownie. Wykorzystuj każdą chwilę życia.
Czas krótki, niepewny, świętość daleka, czyń, co czynisz.
Jeśli nie masz czasu dla swoich dzieci, to zgaś telewizor.
Wśród wielkości rzeczy, które są wokoło nas, istnienie Nicości dzierży pierwsze miejsce, a władza jej obejmuje rzeczy, które nie mają bytu,
a jej istota tkwi w czasie, między przeszłością i przyszłością, i nie posiada zgoła teraźniejszości.
Nie liczy się to, ile mamy lat. Liczy się to, jak je przeżyjemy. Strata czasu to strata życia. A opóźnianie – największa marnotrawstwo czasu: nie dość, że marnujemy to co odwlekamy, to jeszcze tracimy czas na zastanawianie się, kiedy zacząć.