Czas leczy rany.

 Patrząc stale w przeszłość nigdy w
pełni nie skorzystasz z teraźniejszości.

 Czas jest najważniejszy czynnik naszego życia: każdej minuty, którą przeżywamy, nie możemy odzyskać. Dlatego tak ważne jest, aby każdą chwilę przeżywać pełnią serca.

 Czas jest jak rzeka, w której nie można dwa razy postawić stopy, z obawy, że drugi raz to już nie będą te same wody, które minęły. Czas, jak rzeka, nieustannie się przemieszcza, kształtuje i przekształca wszystko w swoim związku.

 Nie liczymy czasu, który mija, ale czas, który zostaje. Każda chwila jest droższa, jeśli wiemy, że jej mniej.

 Niezawodnym sposobem na stracenie tożsamości jest odwlekanie rzeczy na później. Zmarnowana chwila jest stratą oddechu życia. Przyrzekając sobie, że zaczniemy żyć „później”, wegetujemy w żałosnym stanie antycypowania naszej własnej egzystencji.

 Wśród wielkości rzeczy, które są wokoło nas, istnienie Nicości dzierży pierwsze miejsce, a władza jej obejmuje rzeczy, które nie mają bytu,
a jej istota tkwi w czasie, między przeszłością i przyszłością, i nie posiada zgoła teraźniejszości.

 Czas jest jak rzeka. Nie możesz dotknąć tej samej wody dwa razy, ponieważ przepływająca woda już przepłynęła i nigdy nie przepłynie ponownie. Ciesz się każdym momentem.

 Czas to coś, czego nie da się kupić, nie da się go przywrócić ani zatrzymać. Czasu nie możemy kontrolować, możemy tylko decydować, co z nim zrobimy. To cenny dar, który każdego dnia otrzymujemy, ale nie potrafimy docenić.

 Czas jest jak rzeka, którą nie można dotknąć dwa razy, ponieważ woda, której dotknąłeś już uciekła i nigdy nie powróci

 Czas jest darem, którego większość z nas nie docenia. Traktujemy go jak coś, co zawsze jest pod ręką, a nie jako coś, co możemy stracić w każdej chwili.