Świat istnieje tylko dzięki temu, że za późno się cofać.

 Nie marnuj czasu, bo to materiał, z którego życie jest zrobione.

 Czas też tak płynie
– z przyzwyczajenia
– coraz bardziej zabrudzony i zużyty.

 Nie mierz czasu zegarkami, mierz go wspomnieniami. Jedyną rzeczą, która przemija szybko, jest czas. I jedyną rzeczą, której nigdy nie możemy odzyskać, jest czas.

 Czy to nie dziwaczne, że często nie potrafimy docenić pełni chwili, dopóki nie przeminie i nie staje się wspomnieniem? Czas jest jak rzeka, której nie możemy pohamować.

 Czas jest tym, czego nam brakuje. A więc myślimy, że zabija nas. Ale tak naprawdę, to zabijamy go.

 Czas jest kosmopolitą; nie zna granic. Czas jest filantropem; nie ma nikogo, do kogo by nie dotarł. Czas jest mordercą; zabija wszystko, co żyje. Czas jest grabarzem; pogrzebuje wszystko, co nie żyje.

 Czas jest zbyt wolny dla tych, którzy czekają, zbyt szybki dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy cierpią, zbyt krótki dla tych, którzy się radośnie bawią, ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.

 Czas jest krótki dla tych, którzy świętują, ale dla tych, którzy cierpią, wydaje się nieskończony. Czas jest zatem względny i różni się dla każdego człowieka.

 Nie trać złotej godziny spotkania dla powitania, zegarek bić może, ale czas nigdy nie wróci do tych, którzy stracili.

 Czas jest bardzo wolny dla tych, którzy czekają, bardzo szybki dla tych, którzy się boją, bardzo długi dla tych, którzy smucą się, bardzo krótki dla tych, którzy świętują. Ale dla tych, którzy kochają, czas nie istnieje.