Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód ...
Czas to nie kaseta magnetofonowa, którą można przesuwać w przód i w tył.
Czas jest najważniejszy w życiu. To jedyna rzecz, której nie możemy odzyskać. Czas stracony, nawet chwila jest bezpowrotnie stracona. Dlatego warto go szanować i wykorzystywać jak najlepiej.
Czas jest najważniejszy zasób, którego nie możemy odtworzyć. Marnotrawienie swojego czasu na rzeczy nieistotne oznacza marnotrawienie swojego życia.
Czas jest tym jedynym nauczycielem, którego nie można oszukać, zaskoczyć ani przekupić. Czas uczciwie weryfikuje nasze sukcesy i porażki, niewzruszone osądy traktując z godnością i długotrwałością. Czas pokazuje, co jest trwałe, a co przemijające.
Wśród wielkości rzeczy, które są wokoło nas, istnienie Nicości dzierży pierwsze miejsce, a władza jej obejmuje rzeczy, które nie mają bytu,
a jej istota tkwi w czasie, między przeszłością i przyszłością, i nie posiada zgoła teraźniejszości.
Nie sztuką jest umrzeć, ale przeżyć. Czas, który każdy dostaje na życie, jest tak samo długi, tylko go inaczej wykorzystujemy. Każda chwila jest bezcenna, jeśli znamy jej wartość.
Często mówimy, że czas leci, rozmyślając o przemijaniu. Ale czy kiedykolwiek zatrzymałem się, aby pomyśleć o tym, ile godzin, minut i sekund otrzymuję do życia każdego dnia? Chwile, które są mi dane, to nieodzowna część mojego istnienia, bez której nie mógłbym istnieć.
Czas, który sector tak szybko, jest czymś więcej, niż niezdefiniowana jednostka międzynarodowa, jest to coś, co umyka, czego nie można powstrzymać, czego nie da się odzyskać.
Czas jest zbyt powolny dla tych, którzy czekają, zbyt błyskawiczny dla tych, którzy się boją, zbyt długi dla tych, którzy cierpią, zbyt krótki dla tych, którzy się cieszą. Ale dla tych, którzy kochają, czas jest wiecznością.
Wysłuchajcie, jeśli mogę was poprowadzić przez świat. Wszyscy jesteśmy pasożytami czasu, wszytko od nas spada, rodząc strach i nadzieję. I trzeba też powiedzieć bardzo dokładnie, że niewielu z nas potrafi wykorzystać to co otrzymał.
Nie mierzę swojego życia liczbą oddechów, które zrobiłem. Mierzę je momentami, które zapierają mi dech w piersiach.